Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου «Ένα ξεχωριστό βαλιτσάκι», φιλοξενούμε συνέντευξη της συγγραφέως Σεβάνας Κασεμιάν.
- κα Κασεμιάν, αρχικά θέλω να σας συγχαρώ για το όμορφο και τρυφερό βιβλίο σας και να σας ευχαριστήσω για αυτή την συνέντευξη. Πώς εμπνευστήκατε το συγκεκριμένο βιβλίο, που αποτελεί την αρχή του συγγραφικού σας έργου;
Κι εγώ με τη σειρά μου θέλω να σας ευχαριστήσω για τη δυνατότητα που μου δίνετε μέσω αυτής της συνέντευξης και για την αγάπη που δείχνετε στο βιβλίο μου.
Αφορμή για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου στάθηκε η ανιψιά μου, η οποία κάθε φορά που συναντιόμασταν μου ζητούσε να της διηγούμαι ιστορίες. Έτσι, έπλαθα εκείνη τη στιγμή διάφορες ιστορίες στο μυαλό μου και τις της διηγούμουν, ενώ ταυτόχρονα παρατηρούσα πόσο πολύ απολάμβανε το ταξίδι της φαντασίας στο οποίο την οδηγούσε η κάθε ιστορία. Κάποια στιγμή, λοιπόν, σκέφτηκα να της γράψω ένα βιβλίο και καθώς το έγραφα, μου πέρασε από το μυαλό η σκέψη και να το εκδώσω. Μέσω αυτού του βιβλίου, μιλώ για ζητήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει στην καθημερινότητά του ένα παιδί δημοτικού και προσπαθώ να ενθαρρύνω τη διαχείρισή τους μέσα σε ένα κλίμα ανιδιοτελούς αγάπης, συγχώρεσης και σεβασμού προς τον απέναντι, ό,τι ιδιαιτερότητες κι αν έχει. Πιστεύω πως τα παιδιά διαθέτουν ξεχωριστή ευαισθησία και αγνότητα, που εμείς οι μεγάλοι οφείλουμε να προστατεύσουμε και να αναδείξουμε και προς αυτή την κατεύθυνση στρέφεται το βιβλίο μου.
- Το βιβλίο σας πραγματεύεται ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα, τον παιδικό διαβήτη. Οι δύο φίλες βοηθούν η μία την άλλη να ξεπεράσουν τη ντροπή που νιώθουν (για διαφορετικούς λόγους η καθεμιά) και να αποδεχτούν τον εαυτό τους. Πόσο εύκολο θεωρείτε πως είναι κάτι τέτοιο κατά την παιδική ηλικία; Τι ρόλο διαδραματίζει η φιλία στην αποδοχή του εαυτού;
Γενικώς είμαι της άποψης πως όλα εξαρτώνται από τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε μια δυσκολία και όχι τόσο από το μέγεθος της ίδιας της δυσκολίας. Αυτό αποδεικνύεται από τη στάση της Ολίβια μέσα στο βιβλίο. Παρατηρούμε γύρω μας ότι δύο διαφορετικοί άνθρωποι διαχειρίζονται με δύο εντελώς διαφορετικούς τρόπους την ίδια δυσκολία. Αυτή είναι μια αρχή που εμείς οφείλουμε να εμφυσήσουμε στα παιδιά, ώστε να μη βουλιάζουν υπό το βάρος των ανασφαλειών/προβλημάτων τους, αλλά να μάθουν να μάχονται με στόχο τη νίκη.
Φτάνοντας στην ερώτησή σας, λοιπόν, πιστεύω πως είναι πραγματικά εφικτό, αν προσφέρουμε στο παιδί ένα περιβάλλον ενθάρρυνσης, αγάπης, αποδοχής άνευ όρων, στήριξης. Και φυσικά, αν εμείς οι ίδιοι αντιμετωπίζουμε και διαχειριζόμαστε τις δικές μας ανασφάλειες, το παράδειγμά μας θα διδάξει όλα αυτά που τα λόγια αδυνατούν.
Μια ποιοτική κι όχι τοξική φιλία έχει τη δυναμική να επηρεάσει βαθιά ένα παιδί, να του προσφέρει την απαραίτητη στήριξη απέναντι στις διάφορες προκλήσεις της ηλικίας του, να το βοηθήσει να νιώσει καλά με τον εαυτό του και κατ’επέκταση να αποδεχτεί κάποια κομμάτια του που δυσκολευόταν.
- Κάποια από τα πολλά μηνύματα του βιβλίου σας αφορούν τις ανιδιοτελείς πράξεις και την συγχώρεση. Είναι εύκολο θεωρείτε να συμβούν και τα δύο στην σημερινή κοινωνία;
Νομίζω πως δεν έχει να κάνει με την κοινωνία στην οποία ζούμε, αλλά με τη δική μας θεώρηση των πραγμάτων και με αυτά που πρεσβεύουμε. Σε όποια κοινωνία κι αν βρεθούμε, τα πιστεύω μας καλό είναι να μένουν αναλλοίωτα. Εξάλλου, μέσα στο πυκνό σκοτάδι είναι που λάμπει περισσότερο το φως. Αν, για παράδειγμα, η κοινωνία μας βρίθει από μίσος, μας προσφέρεται το καταλληλότερο έδαφος για να αφήσουμε να λάμψει η συγχώρεση. Μια τέτοιου είδους κοινωνία αυτό έχει πραγματικά ανάγκη, κατά τη γνώμη μου. Ο απόστολος Πέτρος μας διδάσκει να μην ανταποδίδουμε το κακό με κακό και τη βρισιά με βρισιά, αλλά με ευλογίες. Ακούγεται, ίσως, πολύ επαναστατικό κι αντισυμβατικό, δεδομένου ότι η ανθρώπινη φύση φλερτάρει έντονα με τον εγωισμό και υποτιμά την ταπείνωση, αλλά είναι πολύ σοφό και φάρμακο για τον κόσμο μας.
- Στο βιβλίο σας πρωταγωνιστούν δύο νεαρά κορίτσια που εξελίσσονται σε πολύ καλές φίλες! Τι θα συμβουλεύατε τα κορίτσια αυτής της ηλικίας;
Να είναι φιλικά προς όλα τα παιδιά, αλλά να χτίζουν φιλίες με τα άτομα που τα βοηθούν να βγάζουν τον καλύτερό τους εαυτό και να βελτιώνονται. Να προσπαθούν να είναι σωστές φίλες πρώτα οι ίδιες, να έχουν πολλή υπομονή και σεβασμό προς όλα τα παιδιά και να μην πέφτουν στην παγίδα να κοροϊδέψουν κάποιο παιδί, ακόμα κι αν αυτό κάνουν όλοι οι άλλοι.
- Κλείνοντας, υπάρχει κάτι άλλο που θα θέλατε να προσθέσετε;
Θέλω να ευχαριστήσω τους συντελεστές των εκδόσεων iwrite για όλη τη συμβολή τους στην έκδοση του βιβλίου μου και να ευχηθώ σε όλους εσάς που το κρατάτε στα χέρια σας να ξεχωρίζετε πάντα με την αγάπη σας, την ενσυναίσθησή σας, την ανιδιοτέλειά σας!
Σας ευχαριστώ πολύ!
*Το βιβλίο της κα Κασεμιάν Σεβάνας με τίτλο: “Ένα ξεχωριστό βαλιτσάκι” Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις iWrite και μπορείτε να το βρείτε εδώ.
Comments are closed.