Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου «Ο Βίκτωρας ταξιδεύει στη χώρα των σπηλαίων», φιλοξενούμε συνέντευξη της συγγραφέως Alyona Alexandrova.
Αλιόνα, αρχικά θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης. Ο ήρωας της ιστορίας, ο Βίκτωρας αντιμετωπίζει σχετικά εύκολα της προκλήσεις μιας ξένης χώρας. Ήταν έτσι και με τον γιο σας ή αντιμετωπίσατε δυσκολίες;
Το ταξίδι μας στο Βιετνάμ, πάνω στο οποίο βασίζεται το βιβλίο, δεν ήταν η πρώτη ταξιδιωτική εμπειρία του γιου μας. Ξεκινήσαμε να ταξιδεύουμε μαζί του από τη βρεφική ηλικία, ήδη. Ήταν 38 ημερών όταν φύγαμε για την πρώτη τριήμερη εκδρομή μας, και 2 μηνών όταν κάναμε το πρώτο οδικό ταξίδι μας στο εξωτερικό. Μέχρι το ταξίδι στο Βιετνάμ, το οποίο κιόλας διακόπηκε λόγω πανδημίας, ο μικρός μας είχε προλάβει να ταξιδέψει σε περίπου 20 χώρες. Κάναμε ένα πολύ μεγάλο και απαιτητικό οδικό ταξίδι μέχρι την Ισλανδία, όταν ήταν ενάμιση έτους, έχουμε πάει σε πολλές πεζοπορίες και δραστηριότητες μαζί, οπότε σε αυτό το ταξίδι ήταν σχετικά χαλαρά, θα έλεγα.
Δεν ξέρω αν έμαθε να προσαρμόζεται εύκολα, ή έτσι είναι ο χαρακτήρας του, πάντως, παρατηρώντας κι άλλα παιδιά στα ταξίδια, θεωρώ ότι τις περισσότερες φορές τα παιδιά αντιμετωπίζουν σχετικά εύκολα τις δυσκολίες ενός ταξιδιού. Τα περισσότερα κουραστικά πράγματα για εμάς τους ενήλικες τα βρίσκουν διασκεδαστικά. Βρίσκουν ευκαιρίες να παίξουν και να διασκεδάσουν σε κάθε περίπτωση και δεν σκέφτονται πόσα αεροπλάνα άλλαξαν, πόσες ώρες ήταν στο δρόμο κτλ. Βιώνουν το “τώρα” και το
χαίρονται!
Θεωρώ ότι η επιπλέον κούραση πέφτει στον γονιό, που πρέπει και να ακολουθήσει το πρόγραμμα του ταξιδιού, αλλά και να διαχειριστεί τα κλασικά θέματα ενός παιδιού (“πεινάω, διψάω, κουράστηκα, βαρέθηκα, δεν μπορώ να καθίσω για πολλή ώρα”, όπως και την ασφάλεια του παιδιού (μην καεί από τον ήλιο, μην τον πατήσει αυτοκίνητο, μην χαθεί). Άρα, είναι ζήτημα πιο πολύ δικό μας, τι είδους ταξίδι επιζητούμε, πιστεύω.
Τι θα συμβούλευες τους γονείς που διστάζουν να ταξιδέψουν με μικρά παιδιά;
Θα έλεγα απλά να μην το σκέφτονται τόσο πολύ και να δοκιμάσουν. Για αρχή, μία μικρή εξόρμηση σε κοντινά μέρη, μετά κάποια Ευρωπαϊκή χώρα, μετά σε πιο μακρινούς προορισμούς. Έτσι, σιγά σιγά προσαρμόζονται και οι γονείς και τα παιδιά. Το βασικό είναι να θυμόμαστε ότι ο κόσμος μας δεν είναι τόσο τρομακτικός όσο φαίνεται στις ειδήσεις. Πιστεύω κάθε οικογένεια μπορεί να βρει τους ρυθμούς της, ώστε να ταξιδεύουν μαζί.
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε αντιμετωπίσει έως τώρα στα ταξίδια σας;
Ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να κοιμόμαστε στην σκηνή μας (rooftop tent) στην Ισλανδία και στα νησιά Φερόε για περισσότερο από 2 εβδομάδες στη σειρά, ενώ κάθε νύχτα είχε 0-2 βαθμούς έξω, πολλές μέρες έβρεχε και είχε παγωμένο αέρα. Έτυχε και αρρώστησα ακριβώς με το που φτάσαμε στην Ισλανδία, οπότε οι συνθήκες αυτές δεν βοηθούσαν να αναρρώσω γρήγορα. Ο Έκτορας από την άλλη ήταν 1,5 έτους και θήλαζε ακόμη, που για μένα σήμαινε ότι έπρεπε να βγαίνω από τον υπνόσακο 3-4 φορές τη νύχτα, για να θηλάσει κάθε φορά που ξυπνούσε. Ήταν αρκετά δύσκολο, αλλά θα το ξαναέκανα, αν ήταν να πάμε και πάλι στην Ισλανδία!
Υπάρχει κάποιο ταξίδι σας που ξεχωρίζετε έως τώρα και γιατί;
Κάθε ταξίδι είναι αξέχαστο, αλλά σίγουρα υπάρχουν προορισμοί που ήταν πιο εντυπωσιακοί. Ένα μαγικό ταξίδι λοιπόν που ζήσαμε, ήταν πηγαίνοντας στην χερσόνησο Καμτσάτκα (Ρωσία). Ήταν πολύ απαιτητικό αλλά και τελείως διαφορετικό ταξίδι, σε έναν κόσμο σαν από άλλο πλανήτη.
Επίσης, τα δύο ταξίδια μας στην Ισλανδία ήταν απίστευτα, με μοναδικές εικόνες. Και, επειδή οι τελευταίες αναμνήσεις είναι δυνατές, μπορώ να πω ότι το τελευταίο μας ταξίδι στο Μεξικό, τον περασμένο Φεβρουάριο ήταν ίσως το κορυφαίο από θέμα ποικιλίας αξιοθέατων, δραστηριοτήτων, τοπίων, ανθρώπων, εμπειριών.
Ποιο θα είναι το επόμενο σας ταξίδι;
Ακόμη δεν ξέρουμε, ειλικρινά. Πάντα διαλέγουμε προορισμό έχοντας υπόψη και τις τιμές των εισιτηρίων, μιας και κάθε χρόνο μπορεί κανείς να βρει πολύ καλές προσφορές, για διάφορους προορισμούς. Προς το παρόν δεν κλείνουμε κάτι, αλλά κοιτάμε προς Νοτιοανατολική Ασία και πάλι διότι, όπως είπα και πριν, έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς με το Βιετνάμ, και όχι μόνο. Βλέπετε, η αρχή της πανδημίας και το κλείσιμο συνόρων μας βρήκαν μόλις στη δεύτερη εβδομάδα μας στο κεντρικό Βιετνάμ τότε, κι έτσι πολλά έμειναν στη μέση.
Να περιμένουμε και νέες ταξιδιωτικές περιπέτειες από τον Βίκτωρα;
Η αλήθεια είναι ότι έχω ήδη γράψει μερικές, και έχω πει πολλές ιστορίες του Βίκτωρα στον γιο μας. Αρχικά ήταν ένας τρόπος να ανανεώνουμε τις αναμνήσεις των ταξιδιών που έκανε ο Έκτορας πιο μικρός και τις ξεχνούσε. Έτσι, γεννήθηκε και η ιδέα για το βιβλίο αυτό. Τελικά, ο κόσμος του παιδικού βιβλίου είναι πραγματικά ένας υπέροχος κόσμος, που μου έφερε
πολλή χαρά. Δεν περίμενα ποτέ πόσα παιδικά χαμόγελα, ευχάριστες γνωριμίες και ξεχωριστές στιγμές θα μου έφερνε η έκδοση ενός βιβλίου. Οπότε, σίγουρα θα ήθελα να συνεχίσω την πορεία μου σε αυτόν τον όμορφο κόσμο. Απλά, εφόσον δεν είναι το βασικό μου επάγγελμα και είναι κάτι
που απαιτεί αρκετό χρόνο και χρήμα, ελπίζω να βρω τις ισορροπίες που απαιτούνται, ώστε να δημοσιεύσω κι άλλες ταξιδιωτικές περιπέτειες του μικρού Βίκτωρα!
Για περισσότερες πληροφορίες για τα ταξίδια της Αλιόνας, του Κώστα και του μικρού Έκτορα, καθώς και για πρακτικές συμβουλές, όπως πώς να οργανώσουμε ένα ταξίδι και πώς να εξοικονομήσουμε λεφτά χωρίς να έχουμε πεθερό …. Ρώσο ολιγάρχη, επισκεφτείτε τη σελίδα τους!
facebook.com @ A&K travelife
instagram.com @ ak_travelife
aktravelife.com
